[VIDEO] Ask the Guitar Coach Ep. 12 – “Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου δάσκαλοι κιθάρας?” {GREEK AUDIO}

Transcription – Απομαγνητοφώνηση

(0:00’’)Καλησπέρα και καλώς ήρθατε στο σημερινό επεισόδιο του “Ask The Guitar Coach”. Σήμερα έχουμε μια ερώτηση από τον φίλο της εκπομπής, τον Μάκη, ο οποίος με ρωτά:

«Γιάννη, ποιοι ήταν οι πιο αγαπημένοι σου καθηγητές στη διάρκεια των σπουδών σου και γενικότερα της καριέρας σου;».

Να μια πολύ ωραία και πρωτότυπη ερώτηση! Μάκη, σ’ ευχαριστώ πολύ. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από την αρχή. Ο πρώτος κι από τους πιο αγαπημένους μου καθηγητές ήταν ο Στέλιος Καραμηνάς. Έλληνας, όπως ακούγεται κι από το όνομα, Σαμιώτης, ένα πάρα πολύ καλό παιδί, τον γνώρισα, όταν ήμουν εγώ περίπου δώδεκα-δεκατριών κι εκείνος ήταν είκοσι τριών-είκοσι τεσσάρων. Ήταν ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για μένα. Ο Στέλιος έπαιζε ένα είδος μουσικής ανάμεσα στον George Benson και τον Carlos Santana. Επίσης, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος μου έδωσε τα ερεθίσματα για ν’ ακούσω κι άλλα πράγματα, όπως ήταν η fusion και το chord melody, τα οποία, πολύ πιθανό, μόνος μου να μην άκουγα ή ποτέ

 (01:00’’) ή για πολλά χρόνια ακόμα. Πηγαίνοντας τώρα στην Αμερική -εκεί ήταν αρκετοί οι καλοί καθηγητές- θα ξεχωρίσω δυο-τρεις, από τους οποίους κάποιοι είναι και μεγάλα ονόματα. Ο Vinnie Moore την εποχή που τον γνώρισα, περίπου το ’97, αν θυμάμαι καλά, ήταν πάρα πολύ καλός, όχι μόνο παίκτης, αλλά και καθηγητής, δηλαδή είχε μια πολύ ωραία δομημένη άποψη για την κιθάρα, ήταν υπομονετικός κι ήξερε να την εξηγήσει. Ένας άλλος πολύ καλός καθηγητής, ο οποίος πραγματικά με βοήθησε και πριν να πάω στην Αμερική με τα υλικά του και όταν γνωριστήκαμε στην Αμερική με την one on one συνεργασία μας -δηλαδή με τα μαθήματα, όχι συνεργασία επαγγελματική- ήταν ο Frank Gambale. Από τους πιο μελετημένους, ταλαντούχους και δουλεμένους κιθαριστές –αυτός ο φοβερός Αυστραλός- πραγματικά ήξερε πώς ν’ ακούσει οποιονδήποτε μαθητή και να του πει:

 (02:00’’) «Χρειάζεται να διορθώσεις αυτό κι αυτό κι εκείνο θα είναι το επόμενο βήμα σου.», πράγμα το οποίο είναι από τα καλύτερα που μπορεί να κάνει ένας καθηγητής. Μετά θα έπρεπε οπωσδήποτε να πω τον Steve Vai. Παρόλο που με τον Steve Vai δεν έκανα, προσωπικά, ιδιαίτερα μαθήματα, παρακολούθησα, όμως, αρκετά σεμινάριά του. Έτυχε την εποχή που ήμουν εγώ στο Hollywood να είναι πολύ ενεργός στη σκηνή κι έτσι τον είδα πολλές φορές σε σεμινάρια κλπ. Ο Steve Vai είχε μια πολύ μεγάλη ηρεμία και, πραγματικά, μπορούσε να σου μεταφέρει την πεποίθηση ότι αυτό που σου εξήγησε πραγματικά το κατάλαβες κι είναι πολύ απλό κι ότι τώρα σου λύθηκε το πρόβλημα και μπορείς να πας παρακάτω. Αυτό είναι μια πολύ σημαντική ικανότητα για έναν καθηγητή. Τέλος, θα ήθελα να πω για τον Brett Garsed. Αυτός -Αυστραλός, όπως κι ο Frank Gambale- παρόλο που σε εκείνη τη φάση, επειδή ήταν πολύ μικρός, η ικανότητά του στην επεξήγηση των πραγμάτων που έκανε δεν ήταν όση

 (03:00’’)είναι τώρα, τα τελευταία χρόνια που έχουμε ξανασυνεργαστεί αρκετές φορές κι έχω δει ότι όντως έχει βελτιωθεί πολύ και ως καθηγητής, είχε το εξής φοβερό: Επειδή εκείνον τον καιρό έπαιζε, μελετούσε κι ήταν στα καλύτερά του ως προς το παίξιμο, ήταν μεγάλη έμπνευση να τον έχεις κοντά σου ως καθηγητή και να τον ακούς, δηλαδή εγώ τουλάχιστον που έκανα περίπου δύο χρόνια μάθημα με τον Brett Garsed έβρισκα ότι ήταν τρομερή έμπνευση.  Μπορούσα να κάθομαι εκεί και να τον ηχογραφώ ή να τον τραβάω βίντεο, να είμαι απόλυτα χαρούμενος και να λέω «Δε χρειάζομαι κάτι άλλο, είμαι ΟΚ.», δηλαδή μόνο η έμπνευση που σου έδινε ήταν πραγματικά αρκετή. Αυτούς θα ανέφερα, λοιπόν, όσον αφορά στην ηλεκτρική κιθάρα. Πιθανότατα, όμως, η μεγαλύτερη επιρροή για μένα ως δάσκαλος να ήταν ο Juan Serrano, ο βασικός καθηγητής μου, όταν έκανα το μάστερ μου πάνω στη φλαμένκο κιθάρα στο “California State University”. Ο Juan Serrano ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα της φλαμένκο κιθάρας και, συγκεκριμένα, της concert φλαμένκο κιθάρας

 (04:00’’)αλλά, πέρα από αυτό, ήταν ένας απίστευτα καλός άνθρωπος με φοβερό work ethic, δηλαδή πολύ δουλευταράς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν είχα ξεκινήσει το μάστερ μαζί του -έγραφα εκείνον τον καιρό το πρώτο μου βιβλίο, το “Art of Rasqueado”  κι εκείνος είχε ήδη βγάλει έξι-εφτά διαφορετικά-κάποια στιγμή είχα πάει για μάθημα στο γραφείο του και τον είχα δει να γράφει κάτι στην παρτιτούρα. Είδα κάποια στιγμή ότι έγραφε μια συγχορδία και την έγραφε νότα νότα και μετά πήγαινε στην επόμενη και την έγραφε, επίσης, νότα νότα -ήταν η ίδια συγχορδία που έπρεπε να παιχτεί, νομίζω, δεκαεφτά-δεκαοκτώ φορές- και τότε κατάλαβα ότι, επειδή ο άνθρωπος δεν ήξερε πολλά από υπολογιστές, κάθε φορά έγραφε κάθε συγχορδία νότα νότα, δηλαδή για την ίδια συγχορδία που έπρεπε να παιχτεί είκοσι τέσσερις φορές κι είχε έξι νότες, έπρεπε να γράψει είκοσι τέσσερις επί έξι νότες. Εγώ, απλώς, τον βοήθησα να δει πώς μπορούσε να κοπιάρει κάθε συγχορδία είκοσι τέσσερις φορές μόνο μ’ ένα πλήκτρο και ξαφνικά μου είπε: «Πω πω! Μόλις μου έκανες τη δουλειά το 1/10

 (05:00’’) από όση ήταν.» Όντως, λοιπόν, παρόλο που βοηθήθηκε εκείνος από αυτό το πράγμα, το σημαντικό μάθημα που πήρα εγώ είναι ότι, ενώ δεν ήξερε κάποιον καλύτερο τρόπο να το κάνει, πιο γρήγορο και πιο παραγωγικό, είχε γράψει σιγά σιγά πέντε, έξι, εφτά βιβλία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τελείωνε το μάθημα με μένα και τους άλλους φοιτητές του Πανεπιστημίου κατά τις έξι το απόγευμα και μετά πάρα πολλές φορές καθόταν μέχρι τις οχτώ-εννιά το βράδυ και δούλευε στα βιβλία του κι ύστερα έφευγε για να γυρίσει στο σπίτι του. Πραγματικά αξιοθαύμαστος άνθρωπος και θα έλεγα, γενικότερα, ότι με επηρέασε πάρα πολύ σε επίπεδο work ethic. Ελπίζω ν’ απάντησα στην ερώτηση. Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Είμαι ο Γιάννης Αναστασάκης κι ήταν το “Ask The Guitar Coach”.

Γεια χαρά.

Click the button below to receive a FREE information PDF about Ioannis Anastassakis’

Electric Guitar Coaching, available WORLDWIDE!

Join our amazing,thriving online community of developing guitarists and start working towards your music goals!

Click for your FREE Electric Guitar Coaching Info